Wat is Klassiek Liberalisme?

Ja, daar gaan we al. Alsof er nog niet genoeg onenigheid en misverstand is over de term liberaal, moeten we ook nog eens onderscheid gaan maken met klassiek liberaal. Wat is dat, klassiek liberaal? Nou mensen, in het kort komt het hierop neer:

Uiteraard ligt, daar zijn de meesten het wel over eens, een zo groot mogelijke individuele vrijheid ten grondslag aan het liberalisme. In de 18e eeuw was het een noodzakelijk antwoord op de beperking van vrijheid door monarchie, religie en feodalisme.

Talloze stromingen

In de loop der tijd ontstonden er uiteraard meerdere invullingen van deze drang naar vrijheid. Dit leidde tot uiteenlopende stromingen binnen het liberalisme, zoals sociaal liberalisme, conservatief liberalisme en libertarisme.

Intussen zijn er (we hebben ze geteld) zestig miljard invullingen van het begrip. Alleen het sociaal liberalisme is al onder te verdelen in progressief liberalisme, links liberalisme, vrijzinnig links liberalisme en uitzinnig rechtsgeoriënteerd liberalisme. Gaan wij deze verschillen allemaal uitleggen? Nee, dat wordt ons een beetje te gortig.

Van Liberaal naar Progressief naar Klassiek

Een van de belangrijke pijlers was van oudsher voor vrije markteconomie. Met de jaren is de term liberalisme steeds meer door progressieve, sociaaldemocratische bewegingen toegeëigend. Daarmee werd de overheid toch weer het plaatje in gesmokkeld. Veel liberalen konden zich niet vinden in deze ‘aangepaste’ versie van liberalisme, maar voelden zich ook niet thuis bij de conservatieve vrijemarktbenadering. Zo is de term Klassiek Liberalisme ontstaan.

Klassiek liberalen zien de taak van de overheid kleiner dan sociaalliberalen en groter dan libertarische partijen. Zo simpel is het.

Omdat er al genoeg radicale ideeën rondzwerven, zitten wij wat liberalisme betreft zoveel mogelijk in het redelijke midden, waar het gezellig is. En waar er nog te praten valt.